گاهی اوقات حرف زدن بعضی آدم ها من رو به این فکر می اندازه که نکنه بعضی ها هر کلمه انگلیسی که یاد می گیرند معادل فارسی اش یادشون می ره.
مثلا می گه: این کار خیلی ایزی است.
یا می گه:برم یه هندی به تقی بدم .
یا می گه:این از خصوصیات دوره پرگننسی است.
.
.
.
خوب بابا جون به جای ایزی بگو راحت, به جای یه هندی به تقی بدم بگو یه کمکی به تقی بکنم, به جای پرگننسی هم بگو بارداری.
بعضی اوقات کلمه معادل فارسی نداره.مثلا loanدرسته که همون وامه اما نوع خاصی است که به همون مفهوم فارسی اش نمی شه.
یا مثلا streetcar خوب معادلش توی فارسی وجودنداره و باید همین کلمه رو به کار ببری وگرنه شنونده نمی فهمه تو چی می گی.
اما آخه ایزی, یا هند دادن, یا هزار کلمه احمقانه دیگه که فارسی اش خیلی هم دم دست و راحته دیگه به انگلیسی گفتن نداره.
ببینم یعنی بعضی ها اینقده خنگ اند که کلمات فارسی رو یادشون بره. زبون مادریه دیگه بابا. یا مثلا مگه وسط صحبت انگلیسی کلمه فارسی می پرونیم؟
همین دیگه.
دوستتون دارم, خوش بگذره, به امید دیدار