سالي رو گذرونديم. حوادث تلخ ملي, من مي گم اتفاقات شيرين ملي در راه هستند.
اونچه ايران و ايراني رو ساخته ريشه هاي سترگ و جاافتاده ي دو هزار و پانصد ساله است كه هيچ جهل و خرافه اي نمي تونه از ايران و ايراني بگيره.

اولين لوح حقوق بشر, ميراث ماست. شيرزن تاريخ شيرين, ميراث ماست. رودكي, حافظ, مولانا, ميراث ماست. كردار نكوي بابك و بزرگمهر و اميركبير ميراث ماست.

زيباترين و گرانبهاترين خاك دنيا ميراث ماست. خاكي كه فردوسي ها, ابن سيناها,‌ رازي ها, شيرين ها, پروين ها,‌ نظامي ها و هزاران هزار ديگر از آن برخاسته اند.
از تمام آن ميراث, ميراث ايران, سرزمين خون پاك آريا,‌ نوروز, دست به دست گشت و به دست ما رسيد.
محرم, دهه ي فجر, كريسمس, سالگرد هاي فطر و قربان, همه و همه از ساير فرهنگ ها و مليت ها و مذاهب وام گرفته شده و وارد فرهنگ خالص ايراني شدند. هر كدام طرفداراني دارند و مخالفيني.

نوروز ايراني اما,‌در اين روزگار اختلاف و تفرق, تنها مظهر اتحاد و اتفاق ايراني است. هر جا كه باشد,‌ ايران, شمال تا جنوب, مغرب تا مشرق, مذهبي,‌ لامذهب, هر آن كه نام ايراني بر خود دارد, نوروز مي شناسد و با نوروز شاد مي شود و جشن مي گيرد.

ياد تمام زنده ياد ها رو بزرگ مي داريم. تمام ايرانيان افتخار آفرين. جاي آنها كه نيستند در ميان ما خالي ست. هزاران بوسه و تبريك نثارشان باد.

جاي تمام عزيزاني كه از ما دورند در شادترين لحظات سال ايراني را خالي مي كنيم. به ياد عزيزترين هايي كه داريم دل هامان را آذين مي بنديم.

هزاران بوسه و تبريك نثار عزيزاني كه طي سال ها براي تحقق آزادي و شادي و حفظ مليت و كيان ايراني تلاش كردند.

تنها و بزرگترين نشان ملي ايران و ايراني را جشن مي گيريم.

بادا كه اين سال به سوي آزادگي و رهايي,‌به سوي شاد شدن و شاد كردن, به سوي ملي شدن و يكپارچه شدن, شناختن و دوست داشتن گام برداريم.

بهاران و نوروز سال يك هزار و سيصد و هشتاد و چهار به تمام ايراني ها, با هر تفكر و عقيده,‌ با هر مذهب و آيين, خجسته باد.

به ياد زنده ياد هايده,‌
و
به ياد زنده ياد فريدون فرخزاد,
و
براي ايران عزيز. سرود ملي ميهني تمام ايراني ها.

ايراني و پرچم ايران و نوروز هماره سرفراز و خجسته باد.

دوستتون دارم‌, خوش بگذره,‌به اميد ديدار

(“اي ايران” با صداي بنان رو روي اينترنت نتونستم پيدا كنم. به هر صورت ياد بنان عزيز گرامي و صداش هميشه پايدار و شنيدني).