هیچی دیگه. گاهی اوقات آدم بیخودی ناراحته. گاهی اوقات هم الکی خوشه!
اصولا و اغلب من جزو دسته ی دوم هستم. همینجوری الکی خوشم!!!

الکی هم از خودم خوشم میاد!! به نظر خودم هم همیشه تصمیم هام بهترین تصمیم های روزگاره!! حتی اگه خلافش ثابت بشه! حالا این که چقدر در اجرای تصمیم هام موفق هستم امر علیحده ایه!

به هر حال…از خود راضی ترین و الکی خوش ترین آدم های دنیام.

خلاصه…خر کیفم چون از اول هفته تا حالا دقت کرده ام که چقدر نسبت به چیزی که چهار سال پیش و دو سال پیش و ایضا همین پارسال بودم تغییر کرده ام.
حسابی اعتماد به نفس پیدا کرده ام و حالا دیگه تازه دارم می فهمم توی این بلبشو چه خبره.

گرچه با تمام این اوصاف هنوز در خیلی از موارد نمی فهمم دقیقا جریان چیه. طول می کشه تا بفهمم جریان راجع به جارو برقیه یا آش رشته یا مایکل جکسون و نلسون ماندلا! منتها تعداد اینجور موارد داره هی کمتر و کمتر می شه. فرهنگ و کل تصویر موجود رو دارم می گیرم انشالله!

و…به مناسبت تمام چیزهای تازه ای که شروع کرده ام و تمام چیزهایی که دارم ادامه می دم و به مناسبت از خود راضی بودن و کیفور بودنم…بفرمایید. این آهنگ دمبولی دیمبو رو از هومن و کامران تقدیم می کنم! -می دونم خیلی ها خوششون نمیاد ولی شرمنده, من کلی دوستشون دارم!-

همینجوری دیگه. فقط بیخودی خر کیفم!
—

به نظرم تموم شدن جنگ و جدال ها هم بی تاثیر نبوده البته!
—

بزرگترین تاسفم؟ …راستش این که چرا به خودم اعتماد نداشتم.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار