سر کلاس یادمون می دن چطور در مورد عقیده امون بحث کنیم و بنویسیم.
تمرین جلسه ی پیش این بود که باید دو گروه سه نفره می شدیم. یه گروه له و یه گروه علیه جمله ی روی تخته با هم دیگه بحث می کردیم.
جمله ی روی تخته لزوم وجود مجازات اعدام در کشور بود. من و یه خانوم ایرانی و یه پسر عرب باید به نفع مجازات اعدام با گروه مقابل که قرار بود مخالف مجازات اعدام باشه بحث می کردیم.
پسر عرب توی بحث توضیح داد که به نظرش مجازات ها باید سفت و سخت تر باشه. از جمله این که در کشورش مجازات دزدی قطع ید هست که باغث برقراری امنیت و جلوگیری قاطعانه از دزدی در عربستان شده.
همین شد که آخر سر استادمون توضیح داد این که کسی موافق یا مخالف مجازات اعدام باشه تا حدی هم به کشوری که درش بزرگ شده بر می گرده.
ولله همه اش پشیمونم که چرا همون موقع بهش نگفتم با این که در ایران بزرگ شدم و مجازات اعدام در قانون ایران وجود داره ولی به شدت با این مجازات مخالفم. اتفاقا دلایلم هم برای مخالفت از دلایل آبکی گروه مقابل محکم تر بود.
اظهار نظر پسر عرب ولی شوکه ام کرد. نژاد پرستیه؟ من می گم نه. نژاد شناسیه! نژاد عرب به نظر خشن تر از نژاد آریایی میاد. به دلیل شرایط جغرافیایی ای هست که به دنبال خودش شرایط فرهنگی و رشد تاریخی و اجتماعی رو میاره. دفاع از قطع ید به عنوان مجازات سرقت! عجب….

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار