بچه که بودم همیشه رویام این بود که خواننده بشم…یه چیزی شبیه گوگوش. 🙂

 +

+

+

…

بزرگ که شدم یاد گرفتم هر رویایی می شد واقعیت بشه. یاد گرفتم ایراد نه از رویا بود و نه از واقعیت. فاصله ی ما تا رویا اغلب اوقات فقط باور نداشتن ماست به اون رویا.

دوست داشتم با همین باور باز…بچه می شدم.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار