قشنگ شد.

آمریکا به دست و پا افتاده همکاری کشورها جهت تحریم ایران -و القاعده- به دلیل انرژی هسته ای رو جلب کنه. اینجور که پیداست هفتاد و دو ملت کمابیش راضی شده اند یا حالا به نحوی نه نگفته اند. چین اما همچنان مستحکم سر مواضعش ایستاده و نمی خواد جلوی کشور دوست و برادر ایران جبهه گیری کنه. اون هم قطعا نه به خاطر این که عاشق چشم و ابروی شهلای بنده و جنابعالی و ریاست محترم جمهورمون باشه خدای نکرده. به قول مشقاسم این چینی ها عاشق هم که بشند نیست که چشم هاشون چپه چه بسا برند سراغ زن همسایه! خیر…دعوا سر لحاف ملاست. بفرمایید. خود اوباما خان راستا حسینی توی روی چینی ها گفته که می دونه ترس چینی ها از قطع شدن نفتشون از ایرانه که دوازده در صد نفت مصرفی شون رو تامین می کنه:

 In a 90-minute conversation here, Mr. Obama sought to win more cooperation from China by directly addressing one of the main issues behind Beijing’s reluctance to confront Iran: its concern that Iran could retaliate by cutting off oil shipments to China. The Chinese import nearly 12 percent of their oil from Iran.

حالا باقی مسایل پشت پرده رو که جلوی بنده و جنابعالی مطرح نمی کنند بماند. خلاصه که هر چه فریاد دارید بر سر چین بکشید. حالا اگه انرژی هسته ای نهایتا به نفع خود ملت ایران استفاده می شد بنده حرفی نداشتم. صاف می رفتم توی جبهه ی چشم بادومی ها و ریاست محترم جمهور و پدر اوباما خان رو می سوزوندم!!!!! من فکر می کنم انرژی هسته ای به خاطر بنده و شما و ایران خانم و غیره و ذلک نیست که آتشش تنده. سهله فکر کنم راه که بیفته ممکنه دودش به چشم بنده و شما بره. حالا البته جای شکرش باقیه که چین فعلا درگیر مساله هست. درسته که چشمهاشون قیلی ویلیه. ولی اونقدر ها هم کودن نیستند که ول کنند و بگذارند ایران یا هر کشور دیگه هر جا دلش خواست بره. احتمالا یه جایی افسار رو چسبیده اند.

باحالیش به اینه که در بازار بزرگ جهانی چین می تونه نرخ دلار آمریکا رو بنا به میل خودش کنترل کنه. به این صورت که نرخ پولش رو نسبت به نرخ دلار آمریکا ثابت نگه داشته. به عبارتی یه جورایی دلار آمریکا پشتوانه ی پولشه و بنابراین در ذخایر بانکی اش مقادیر معتنابهی دلار آمریکا داره. نتیجتا می تونه مقادیر انبوه دلار آمریکا رو خرید و فروش کنه. پس اگه بخواد قیمت دلار آمریکا بیاد پایین یهو با فروش مقادیر معتنابهی دلار آمریکا عرضه رو می بره بالا و …بالعکس اش. از طرفی قیمت نسبتا پایین تولیدات چین باعث شده که صادرات چین به آمریکا یه جورایی اقتصاد آمریکا رو ضربه بزنه. اینه که این قسمت مکالمه یه جورایی مهمه:

 Mr. Obama also used his meeting with Mr. Hu, the fourth face-to-face meeting between the leaders of the world’s largest economy and its biggest lender, to keep up the pressure on Beijing to let market forces push up the value of China’s currency. That is a critical political task for Mr. Obama, because the fixed exchange rate has kept Chinese goods artificially cheap and, in the eyes of many experts, handicapped American exports and cost tens of thousands of American jobs. In anticipation of Monday’s meeting, Chinese officials told Treasury Secretary Timothy F. Geithner last week that they were about to resume a controlled loosening of their exchange rate, which would increase the relative costs of Chinese exports.

خلاصه…نهایت امر چین یه جواب های مساعدی به آمریکا داده.
حالا اگه ایران بخواد بره توی تحریم و (احتمالا) گفتگو خیلی بهتر از اینه که بخواد احتمالا جنگ بشه.

 به هر حال…بنده نشسته ام اینجا توی اداره. خوش و خرم. اوباما و چین و ایران و روسیه و باقی ملتین بزنند توی سر و کله ی همدیگه. یه جوری از عهده ی همدیگه بر میاند دیگه. همه از یه قماشند. فقط هر کاری می کنند این یه گله ی کره ی ارض رو که بنده استفاده می کنم سالم و سلامت بگذارند بنده به باقی اش کاری ندارم.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار