اولین تجربه ای که با اینترنت داشتم رو یادمه. دانشگاه می رفتم. سال چهارم دانشگاه. باید با چند تا دونه کامپیوتری که به اینترنت وصل بودند دنبال چیزی می گشتم. سه ربع طول می کشید تا یه صفحه دانلود بشه!!!
تجربه ی بعدی ام اینترنت خونه بود. خیلی بهتر از دانشگاه. بعد ایمیل دار شدم. اولش اصلا نمی دونستم چطور باید ایمیل ها رو دریافت کنم! یواش یواش بهتر شد. تا قبل از این که بیام کانادا اینترنت یه ابزار لوکس بود. روی موبایل کار می کردیم و سرویس ها به نظرم فقط محدود به چهار تا خط توی کتاب مرجع می شد. هنوز نامه ها کاغذی بود و وسیله ی ارتباطی تلفن بود.

تلفن همراه البته خیلی خیلی زود جا افتاد. به نظر من از قشنگترین و انسانی ترین پدیده های قرن بیستم بود.

به هر حال..کانادا که اومدم دنیا متفاوت بود. همه چیز ایمیل بود و اینترنت از ضروریات زندگی.
برای من که سر کارم در ایران (بدون اغراق) حد اقل یه نصفه روز لازم بود که یه نامه ی اداری نوشته بشه, تایپ بشه, امضا بشه, غلط گیری و دو مرتبه توسط رییس و رییس رییس پاراف بشه, بعد تصحیح شده اش تایپ بشه, لیست گیرنده ها اصلاح بشه, توسط من و رییس و رییس رییس امضا بشه و بعد یه نسخه بره بایگانی و یه نسخه آرشیو بشه پیش خودمون و باقی نسخه ها بره دست گیرنده ها, سیستم ایمیل باور نکردنی بود!! تا دو هفته ی اول برام جا نیفتاده بود که اینجا نامه ی کاغذی وجود نداره و همه چیز همه چیز ایمیلی و الکترونیکی نگهداری و رد و بدل می شه.

از تفاوت های کار در اینجا و کار در ایران, این کوچکترینشون بود. بدون اغراق کوچکترینشون بود.

امسال رفتم ایران. سه هفته ایران بودم. همکارهای ایرانم رو خیلی دوست داشتم. هنوز هم خیلی دوستشون دارم. از آرزوهام این بود که اینجا هم می تونستم با اونها کار کنم. همه شون اگه از من بسیار باهوش تر نبودند قطعا کمتر از من هم مستعد نبودند.
ایران که میرم امکان نداره بهشون سر نزنم. سر می زنم و هر بار به شدت هر چه تمام تر آرزو می کنم اینجا بودند.
تکنولوژی موبایل ایران جایی هست که اینجا نه سال پیش بود!!! دریغ از ذره ای پیشرفت اداری یا تکنولوژیک یا مدیریتی.

خلاصه این که امروز این مقاله رو دیدم:
http://www.theglobeandmail.com/news/technology/e-mail-gets-an-instant-makeover/article1845484/

ایمیل داره برای جوون تر ها از مد می افته!
فلاش بک خورد به ده دوازده سال پیش زمانی که برای اولین بار اینترنت رو دیدم و ایمیل رو و بعد…اومدم اینجا.

اگر توی این قرن فقط و فقط یک چیز سریع تر از عمر و روزهای من حرکت کنه اون چیز تکنولوژیه!

و…خوشحالم که این شغل رو انتخاب کردم.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار