هر وقت نگران چیزی هستم و می خوام آروم بشم صفحه ی بالاترین رو باز می کنم. با یه حس شرمندگی خیلی زیاد فکر می کنم به این که آدم خوشبختی هستم که اسمم توی هیچ کدوم از اخبار بالاترین نیست و فکر می کنم به این که هیچ چیزی توی زندگی  من اینقدر مهم نیست که باعث نگرانی بشه در مقایسه با تمام آدم هایی که اسمشون توی خبرهای بالاترین ذکر می شه!!!!

من نمی دونم کی راست می گه و کی دروغ. برای عده ای به شدت احترام قایل هستم. اما نمی دونم واقعا توی این دنیا ی خاکستری با سایه های سیاه سیاه تا سفید سفید حق باکی هست و اصلا این خر تو خر باور نکردنی از کجا سرچشمه می گیره و به کجا ختم خواهد شد.
فقط می دونم توی این دنیای زشت -چه ایران و چه ینگه دنیا- من به شکل شرم آوری خوشبختم چون اسم من و عزیزانم توی هیچ کدوم از اخبار نیست. باقی سختی ها و مشکلات یا خوشی ها فقط بالا و پایین زندگی است و بس.

—

تنها چیزی که باعث شده هنوز برای سال جدید برنامه نریخته باشم خستگی مفرط سال قبله!
برنامه برای سال جدید رو با توجه دقیق و واقع گرایانه به طول مدت شبانه روز خواهم ریخت مسلما!
برنامه ی سال قبل برای شبانه روزهای سی و شش تا چهل ساعته نوشته شده بود!
—

انرژی دارم مثل قاطر دور از جون همگی!!!

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار