نمی دونم زهرا بهرامی قاچاقچی مواد مخدر بود, یا یک مادر مدافع حقوق بشر.
نمی دونم شهلا قاتل لاله هم بود, یا فقط عاشق ناصر بود.
نمی دونم محسن روح الامین با مننژیت مرد, یا با اصابت های متعدد اجسام سخت.
خودشان هم گمانم فراموششان شده بود دیگر, بنده های خدا.
نمی دونم پشت و روی قضیه همین هست که عیان است, یا دست تمام این دولت های منطقه و عرب و عجم و اسراییل و کارتل ها و سرمایه دار ها توی دست هم هست.
اونچه که به یقین می بینم اما, اینه که دولت ایران این پیام رو می ده که اگر به هر دلیلی یا بی هر دلیلی, پرم بهتون گیر کرد, یا حتی گیر نکرد, می تونم بی دلیل و با دلیل ببرمتون اونجایی که عرب نی انداخت و گولا گولاتون کنم تا نفله بشین, و دنیا نه اهمیت می ده و نه اگه اهمیت بده حریف من هست.

درهم و برهم است خلاصه, و قربانی می گیرد گر و گر. یک کلام, چه از دور نگاهش کنی, از اینجایی که من هستم, یا از نزدیک و از توی خود معرکه, زشت است و کریه.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار