چرا من مطمئن بودم این اتفاق میفته؟

این شونزده نفر، یا شونصد هزار نفر، فرقی‌ نمیکنه, اقتصادِ  ایران رو صادرات نفت می‌چرخه، هر کسی هم میدونه. برابری قیمت  ریال و دلار هم دستِ دولت هست، که با کم و زیاد کردن میزان دلار توی بازار کنترلش میکنه. اگه دلار توی دستش نباشه، نمیتونه کنترلش کنه. راهِ به دست اوردن دلار هم صادرات نفت هست و لا غیر. حالا اگه به دلیلی‌ صادراتِ نفت متوقف بشه، معلوم نیست چی‌ به سر ریال میاد. همین.

حالا این که چرا در کشوری که آدم هاش کاری هستند (نگید نه، به طور متوسط کمتر از باقی‌ِ آدم‌های دنیا کار نمی‌کنیم، طبق اونچه که توی این ینگه دنیای چند فرهنگی‌ میبینم)، سرمایه اولیهٔ هم وجود داره، چشممون باید به دست باقی‌ دولت‌ها باشه که ازمون سرمایهِ ملی مون رو میخرند یا نه، اون بحث جدایی‌ هست که گمونم بعضی‌‌ها به خاطرش رفتند اونجایی که عرب نی‌‌ انداخت. 

راستا حسینی بد نبود این بحران ریال به جایی‌ می‌رسید قبل از این که نفت و باقی‌ منابع بشن دلار (یا بدتر از اون، جنس بنجل) و سر از جای نامعلومی در بیارند. به هر حال چاره‌ای نیست مگر این که اقتصاد یه تغییر بنیادی بکنه، وگرنه دیر یا زود تقش در میاد.

گاسم این شونزده نفر چوب لا چرخ اقتصاد گذاشتند. ببینیم بعد از دستگیریشون چی‌ میشه.

و….هزار میلیارد تومن گردشِ مالی‌ حسابِ فقط یکی‌ از این شونزده نفر بوده؟! بابا ماشالّا؛ حالا یعنی‌ اونوقت سهم زیرمیزی هیچ کس هم نمیرسیده از این پولِ کلان. بابا، ما عمری توی اون مملکت زندگی‌ کردیم. میدونیم دنیا دست کیه. بچه دیروز که نیستیم.

—–

با کمالِ تأسف اعلام می‌کنم Romney در مباحثه دیشب از اوباما بهتر بود. اعتقاد ندارم که جمهوریخواه ها برای امریکا و دنیا از آزادیخواه ها بهتر خواهند بود. ولی‌ انتظارم از اوباما بیشتر بود. طی‌ مباحثه فکر می‌کردم اگه کلینتون بود، شاید بهتر میتونست برگزارش کنه.

—–

خستگی‌ ناشی‌ از حاملگی هنوز ادامه داره. راندمانم شده شصت از صد. خانمهایی که قبلا حامله شدید، آیا تجربه شما مشابه همین بوده؟

رییسم خوش حاله، میگه تازه شدی مثلِ بقیه!!!

—–

جهت حظ قوای سامعه.

دوستتون دارم، خوش بگذره، به امید دیدار