هورا…
اون کامنت های پایین رو که خوندم کلی خوش به حالم شد. امروز دیگه سرکار نمی رم. دارم لباس می پوشم که برم هالیوود!!!
از این حرف ها گذشته غرض از شرح مشخصات ظاهری ام یکی این بود که بعد از نوشتن اون شعر ها,بعضی از دوستام خیلی نگرانم شده بودند و بنابراین تصمیم گرفتم درباره یه موضوع نسبتا فکاهی تر و شادتر بنویسم. دوم این که می خواستم بگم که هر کسی با هر قیافه ای که داره می تونه خوب یا بد, و خوشحال یا ناراحت باشه.سوم این که یه اعتراض ضمنی نسبت به عمل بینی و این تفکر که بینی بزرگ دلپسند نیست کرده باشم و چهارم این که بگم یه آدم با تمام این مشخصات بسیار معمولی ممکنه یه شوهر خیلی خوب گیرش بیاد و نیازی به عمل بینی یا هر عمل زیبایی دیگه برای داشتن زندگی بهترنیست.
نمی فهمم این هنرپیشه ها برای چی نفری 5 یا 6 تا یا حتی بیشتر عمل جراحی زیبایی می کنند. به شخصه عاشق باربارا استرایسند با همون قیافه بامزه عمل نکرده اش هستم دقیقا به همون اندازه که از ویوین لی با قیافه عروسکی و زیبایی خیره کننده اش خوشم میاد.
از طرفی ممکنه که زنهای بسیار زیبا بیشتر مورد توجه مردها باشند اما آخه چه جور مردهایی. اگر قراره که مردی از ظاهر آدم اونطرف تر رو نگاه نکنه که یه عمر زندگی باهاش عذابه!! اصلا وقت تلف کردنه.حتی اگه فکر کنم که یه زمان دنیا پربشه از آدم هایی که فقط به ظاهر آدم -که مسلما چگونگی اون از اختیار آدم خارجه و بستگی به آفرینش و آفریننده داره- فکر می کنند, ترجیح می دم همه عمرم رو تنها زندگی کنم تا این که عمل جراحی و گریم بکنم که یکی شون بیاد و با من زندگی کنه.
به هر حال که از لطف همه متشکر.تصمیم گرفتم هر چند وقت یه بار دوباره همون نوشته رو پابلیش کنم!!! و از همه بشنوم که چقدر خوشگل و مهربونم.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به امید دیدار
پیوست: این مقاله اختصاصا به آقای مایکل جکسون تقدیم می شود.
هر وقت یادم میاد که در اوج شهرت و محبوبیت چه بلایی سر خودش آورد کلی حیرتزده می شم. باز هم به شخصه لایونل ریچی دماغ گنده و (طبق معیارهای زیباشناسی معمول) بی ریخت رو بسیار به مایکل جکسون ترجیح میدم. تازه فرخزاد رو هم با اون صورت دراز و دماغ گنده و چونه دراز و سبیل ,حتی با مایکل جکسون مقایسه اش هم نمی تونم بکنم.