جنگ, جنگ, جنگ….. یاد اسکارلت اوهارا افتادم و برباد رفته. این که همه چیز در اون زمان برای اونها از بین رفت و مجبور شدند دوباره از اول همه چیز رو بسازند.
یه تفاوت اساسی به نظر من وجود داره و اون هم اینکه برای ما ایرانی ها خیلی چیزها مدت هاست که از بین رفته. این یه کف دست خاک باقی مونده, یه عده کمی آدم وطن پرست باقی مونده اند.منابع کشور دست خودمون نیست و اصلا نمی دونیم که چی ها داریم. خلاصه همین و همین .نه غرور ملی داریم, نه اختیار و آزادی و اراده داریم. نه آدم دلسوز داریم. نه می شینیم فکر کنیم ببینیم حالا چکار کنیم و خیلی هامون اصلا غم از دست دادن چیزی رو نداریم.
آمریکا می خاد به عراق حمله کنه. خوب تا اینجا به خودشون مربوطه ما هم می گیم جنگ رو دوست نداریم و دلمون نمی خاد خون بی گناهان ریخته بشه. بعد می گیم که خیلی خوب اما اگه آمریکا بیاد بغل دستمون و حضور نظامی پیدا کنه خیلی برامون خطرناک میشه. ممکنه بخاد در بدترین حالت ایران رو تجزیه کنه.
خب, حالا چکار کنیم؟
دوباره یاد برباد رفته می افتم و بحث رت باتلر با چارلز همیلتون اول فیلم. رت باتلر می گفت ما هیچ شانسی برای برد نداریم و وقتی ازش دلیل خاستن گفت که شمالی ها توپ دارند و ما هیچی نداریم غیر از مزارع پنبه و عده ای خودخاه.
حالا وضع ما بدتر هم هست. طرف آمریکا رو بگیریم بعدش توش می مونیم و طرف عراق و اعراب رو بگیریم حتی به فرض این که در تمام طول تاریخ هم عاشق همدیگه بوده ایم باز هم آمریکا کار خودش رو می کنه و علاوه بر عراق به ما هم حمله می کنه و در اصل کار اون رو راحت می کنیم.
از طرف دیگه نکنه همه فکر کرده ایم که در تمام دنیا فقط ما هستیم که عقل مون می رسه و یا دلمون برای بشریت سوخته. نه قربون همه دنیا اگر عقل رس تر از ما نباشن خنگ تر از ما هم نیستن , مفهوم آزادی رو اگه بهتر از ما نفهمن کمتر از ما هم نمی فهمن. دستشون هم به همه چی بازتره. از این جنگ هم هیچ کدومشون نفع نمی برن خصوصا اتحادیه اروپا و روسیه. پس دلیل نداره که ما بیفتیم جلو و جلوی آمریکا به تنهایی بایستیم که اونوقت همه هم از خدا خاسته اول حساب مارو برسن و بعد حساب هاشون رو باهم تسویه کنند.
خلاصه کلام که حرف من اینه که ایران باید فوق العاده سیاستمدارانه عمل کنه که تنها شانسشه. روی لبه شمشیر هستیم و هر حرکت تندی از بین می برتمون. با وجود این که اعراب رو دوست ندارم و فکر می کنم خطری هستند که همیشه مارو تهدیدکرده اند و هنوزهم می کنند و تا حالا خیلی چیزها رو ازمون گرفته اند, اما این اعتقاد رو دارم که باید با جنگ مخالفت کنیم چون که عواقبش برای ما قابل پیش بینی نیست.
اما با حمایت از عراق هم موافق نیستم چرا که اگر آمریکا برنامه حمله به ایران رو داشته باشه با این کار ما خیلی راحت تر بهانه پیدا می کنه.
به نظر من بهترین کار اینه که بگیم “ما با جنگی که سازمان ملل تاییدش نکنه مخالفیم با تاکید روی این موضوع که اگر عراق سلاح کشتار جمعی داشته باشه اولین کشوری که در خطره خود ما هستیم و از بین بردن سلاح های کشتار جمعی رو چه در عراق و چه در هر جای دنیا حمایت می کنیم.” بعد هم دولت محترم از خر شیطون بیاد پایین و آزادی ها رو بیشتر کنه. زندانی های سیاسی رو هم آزاد کنه که بهانه حداقل به این راحتی به دست آمریکا داده نشه.
اما به نظرم حمایت از عراق کار رو بهتر که نمی کنه هیچی احمقانه است و همه چی رو خراب می کنه.حتی از حمایت کردن از آمریکا هم بدتره چون که حمایت از عراق توسط ایران عین یه کاتالیزور برای حمله آمریکا به ایران می مونه.
دوستتون دارم,خوش بگذره,به امید دیدار