همونطور كه همگي مستحضر هستين, اينجانب كت بالو اهل مملكت قم هستم.
چند وقت پيش ها طبق معمول سركي به وبلاگ عمو گيله مرد عزيز زدم. الحق و الانصاف كه بيخود نيست كه اينقدر دوستش دارم. بفرماييد, خودتون نيم نگاهي بندازيد. عمو گيله مرد عزيز به كتابي ارجاع داده به نام….”تاريخ قم” !!!!
از اونموقع تا حالا شوق برم داشته كه اين كتاب رو پيدا كنم و ولايت آبا و اجدادي ام رو بهتر بشناسم.
اينطور كه پيداست قمي ها از بدو تاريخ انسان هاي بسيار اصيل و خوشبو و رجال شريفي بوده اند.
فكر كنم اگه اين كتاب وجود نداشت, خودم به رشته ي تحرير درش مي آوردم!!!!!
——

جهت ياد آوري, امروز سالروز كشته شدن شاپور بختيار, عضو جبهه ي ملي بود.

مقاله اي در موردش خوندم كه احتمالا هموطنان مقيم كانادا هم در روزنامه ي ايران استار خوندنش. مطالبش جالب بود. دليل تشكيل دولت در آستانه ي ورود خميني, و سياست هاش و گوشه اي هم از فعاليت هاش و يه سري خرده ريز ديگه.
تشويق شدم بيشتر در موردش بخونم و بدونم.
اگر مقاله يا مرجعي -خصوصا مختصر و مفيد- در موردش سراغ دارين بهم معرفي كنيد. خودم هم دارم مي گردم.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به اميد ديدار

اين اقاي شاهكار طنز با اين يادداشتش يه عالمه من رو خندونده.

بامزه ترش اينه كه وقتي فكر مي كنم مي بينم اينها يه جورايي خاصيت ايراني ها هم هست. به عبارتي به نظرم مياد در مقياس كوچكتر, خود ما هموطنان عزيز هم يه همچين خصوصياتي رو يه كمي كمرنگ تر داريمشون.
بالاخره حكومت هر چي هم كه باشه يه ذره اي برخاسته از مردمه ديگه. آقايون و بانوان سردمداران رو كه از كره ي ماه نفرستاده اند زمين.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به اميدديدار

می تونی توی دست هاش بشی یه بازیچه شبیه یویو.
ساخته شده باشی که هر چی محکم تر پرتت می کنه, سریع تر بر گردی و به اراده اش لابه لای انگشت هاش جا بگیری و تر و فرز و بی معطلی آماده بشی واسه ی پرتاب بعدی.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به امید دیدار

بهرام که گور می گرفتی همه عمر
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

دوستتون دارم, خوش بگذره, به امید دیدار

پيرو يادداشت قبلي خدمت همگي عرض شود كه راستش رو بخواين بنده دروغ كه ميگم هيچ, آدامس هم مي جوم, سينما هم مي رم!!!! با مادر ترزا كه طرف نيستين, كت بالو است. راستش رو بخواين فكر هم نمي كنم بشه در كل زندگي هيچ وقت و تحت هيچ شرايطي دروغ نگفت, مي شه سعي كرد ولي نمي شه هيچ وقت دروغ نگفت. حالا از ما صداقت…

اما عمرا بتونم به جايي برسم كه دولت جمهوري اسلامي هست. بعد از اين همه وقت كه اخبار زهرا كاظمي رو دنبال كرديم حالا صبح توي راه , راديوي اينجا داشت مي گفت كه دولت جمهوري اسلامي ايران گفته كه زهرا كاظمي اعتصاب غذا كرده بوده, فشار خونش افتاده پايين, گالامبي با مخ خورده زمين, مخش ترك خورده, طفلكي مرده.

زبون من يكي كه بند اومده فعلا. كل صورت مسئله رو به كل پاك كردن رفت پي كارش.
دولت به اين وقاحت و به اين حماقت در قرن بيست و يكم دوام بياره يا نه خدا عالمه.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به اميد ديدار

پيوست: راستي يه آهنگ ديگه هم از طوفان به سري آهنگ ها اضافه شده.

کتاب را خوانده ام و با حوادث آن اوج گرفته ام و به حضیض رفته ام.
سطر به سطر کتاب را از بر هستم. جای تمام جمله ها را به فراست می دانم.
اما باز هربار کتاب را از برگ دیگری می گشایم و دوباره می خوانم.

تفاوت این است. این بار می دانم تمام اینها قصه بود, تمام اینها قصه است. بار اول قصه آزرده ام کرد, و این بار حماقت واقعی پنداشتن قصه.
آنچه کتاب را خواندنی می کند, عشق من به تصور خودخواهانه ی خودم در نقش قهرمان افسانه ای کتاب است, که جایش همیشه در قصه خالی بود و همیشه در قصه محو سایه داشت, و نه داستانی که هرگز نبود.

و من عاشقانه این کتاب را می خوانم و باز دوباره می خوانم و جمله ها را لبخند می زنم.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به امید دیدار

باز هنگامه ی مستی من است و
باز همه جا پر
از من و
مستی و
جای خالی تو…

دوستتون دارم, خوش بگذره, به امید دیدار

تاریکم,
و راه می سپارم.

به تاریکی ایمان یافته ام
و به پایانی که
عمرش از لحظه ی آغاز
آغاز می شود

به تاریکی ایمان یافته ام
و به نیستی که
از لحظه لحظه ی هستی
هست می شود

طوفان یک گذار
شعله های لرزان تمام باورهایم را
به خاموشی سپرد

تلخم, استوار می روم.
و به تاریکی ایمان یافته ام.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به امید دیدار

یه کشف بزرگ کردم.
به جایی رسیدم که جرات اشتباه کردن دارم, و جرات دارم وایستم و با خیال راحت به خودم و به همه بگم که “اشتباه کردم”.
————

دو تا آهنگ اون بالا اضافه شده. یکی از جی لو (می ترسم قانون کپی رایت یقه ام رو بگیره), و یکی هم از ناصر “تو دروغاتم قشنگه”.
جفتش رو خیلی دوست دارم.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به امیددیدار

پیوست: این روش روانپزشکها بود که یک کلمه می گفتند و بعد بیمار باید بلا فاصله اولین کلمه ای که به نظرش می رسید رو می گفت. حالا اگه روانپزشک محترم به من می گفت جی لو، اولین کلمه ای که به نظرم می رسید (مودبانه بگم) مسلما باسن بود.

اين خبر رو كه خوندم وسط هير و وير فقط به فكرم رسيد كه خوبه كه مهاجرت كردم و تموم شد. اگه ايران بودم و اين اتفاق افتاده بود حتما از ترس عقب افتادن كار پرونده ام دوباره يه دريا اشك مي ريختم و بيچاره مامانم و بابام رو عاصي مي كردم.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به اميد ديدار