فروغ به زیباترین شکل حس های یک زن رو به کلام تبدیل می کنه:

درد تاریکی ست درد خواستن
رفتن و بیهوده خود را کاستن
سر نهادن بر سیه دل سینه ها
سینه آلودن به چرک کینه ها
در نوازش نیش ماران یافتن
زهر در لبخند یاران یافتن
—

تصویر دوریان گری جمله های قشنگی داره:

Conscience and cowardice are really the same things; Conscience is the trade-name of the firm.
—

فیلم موزه در شب من رو یه جورایی یاد اون فیلمه انداخت که -اسم فیلم یادم نیست. باید شرح بدم!- یه خانواده اسباب کشی کرد به خونه ی جدید. بچه ها توی اتاق زیر شیروانی یه اسباب بازی پیدا کردن. شروع به بازی که می کردن یهو اتفاقات عجیب غریب می افتاد. به نظرم اسم فیلمه همون اسم اسباب بازیه بود که بچه ها پیدا کرده بودن.
—

بالاخره ست گلف خریدم. درس ها رو اگه شانس بیارم و جی مین هم باهام بیاد از دو هفته ی آینده شروع می کنیم.
وینیفرد گفت وقت نداره. جیمز گفت اختیار دست و پاش رو نداره و به شدت کلامزیه و بنابراین حتی فکر گلف و رقص و بولینگ و اسکی رو هم نمی تونه بکنه چون نمی تونه دست و پاش رو جمع و جور کنه و حداکثر بتونه راه بره. بویه گا نمی خواد درس بگیره. کارن حالش و پولش و وقتش رو نداره. ژولیت دو تا بچه داره. عمر و هاریسون اونقدر گلفشون خوبه که احتیاج به درس گرفتن ندارن. ادوارد به …ونش می گه دنبالش نیاد که بو می ده و بنابراین با من و جی مین نمیاد درس گلف بگیره. باقی ملت هم شبیه همین. می مونه من و جی مین. منتظرم جی مین بگه با قیمت جدید کنار میاد یا نه!
—

یا شانس و یا اقبال!
—

آدم وقتی یه چیزی رو همیشه داره یادش می ره که داردش. وقتی هی از دست می ده و به دست میاره تازه می فهمه توفیر داشتنش و نداشتنش چیه.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار

گاهی هیچ چیز غیر از تنهایی نمی تونه کمک کنه.
زمانی که اعتمادت به غیر از خودت به هر کس و هر چیزی از دست می ره و خودت رو ناتوان می بینی از این که اعتماد خودت به خودت رو جوابگو باشی.
می دونی که برای خیلی بحران های خودت تنها و تنها روی خودت می تونی حساب کنی. نه که برای دیگران اهمیتی نداشته باشی ولی خیلی از بحران ها فقط و فقط مال خود آدمه. و بعد سعی می کنی خودت رو بسازی و سعی می کنی تصمیم بگیری و خودت رو بسازی و بسازی و بسازی.

دارم خودسازی می کنم!

پیوست: بر و بکس خلاف کلمه ی خودسازی رو برای مفاهیم متفاوتی استفاده می کردن. بنده خلاف نیستم. لااقل در این مورد خلاف نیستم.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار

اگه کسی بیشتر از یه ساعت رو با من بگذرونه از سوالاتی که نود در صد ازم می پرسه اینه که سرما خوردی؟
طبیعیه. چون همیشه فین فین می کنم و گاهی وقت ها سرفه.
این موضوع خصوصا سرفه ها اذیتم می کردن و باعث می شدن توی ارتباط هام معذب باشم. دقت کردم. دیدم سرفه ها وقتی شدت پیدا می کنن که سیگار می کشم یا غذای چرب و محرک می خورم و مایعات خیلی سرد و یا زمانی که با یقه ی باز می رم توی سرما یا حتی توی خونه. اینها رو حذف کردم. سرفه ها کمتر شد. خیلی هم کمتر شد.
برای فین فین هام هم دارم یواش یواش دقت می کنم عوامل تشدید کننده اش رو پیدا کنم و اونها رو هم حذف کنم یا کم کنم.

معمولا مشکل جسمی تشخیص اش ساده است. گاهی عواملش رو هم اگه حواست رو جمع کنی تشخیص می دی. حذفشون می کنی یا می بینی قابل حذف شدن نیستن می پذیری شون.
مشکل روحی اینطوری نیست. فقط حس می کنی یه چیزی هست که ته دلت حس خوبی بهت نمی ده. نمی فهمی چی. نمی فهمی کجای کار مشکل رو تشدید می کنه. هی در موردش حرف می زنی. با خودت فکر می کنی. گاهی وقتا اونقدر حس عمیقه که حتی دور و برش رفتن زجر آوره. حذف کردن عوامل تشدید کننده اش گاهی ممکن نیست. گاهی اصلا تشخیص شون نمی دی. گاهی هم فکر میکنی باید باهاشون زندگی کنی و بپذیریشون یا خسته می شی.
مشکلات روحی موذی هستن. عوامل تشدید کننده شون هم همینطور. ریشه یابی شون هم پدر در میاره. از زندگی می اندازدت. بهت احساس ضعف شدید می ده. اونقدر که از خودت بدت میاد.

حالا…بعد از مشکل سرفه و مشکل فین فین باید برم سراغ تمام چیزهایی که به قول هدایت مثل خوره روح آدم رو آهسته در انزوا می خوره و می تراشه. هر روز و هر ساعت و هر دقیقه.
این قسمت پدرم رو در میاره. دو نقطه ی عطف بزرگ زندگی ام رو همین تحولات خیلی عظیم روحی و چاره جویی هاش شکل دادن.
دلیل این که دلم نمی خواد بچه داشته باشم و از بچه داشتن می ترسم و فراری ام یا این که با خیلی چیزها کنار نیومده ام هم همین نوسانات روحی عجیب غریبمه.
این که توی بدیهیات مونده ام. توی تعاریف. توی کل مفهوم و کل جریان. یا…سخت می گیرم زیادی.
و…اصلا از تمام این حرف ها گذشته تعریف جسم راحته. ولی یکی به من بگه روح چیه؟ مجموعه ای از ترشح هورمونها؟
اگه این باشه درمان تمام اون خوره ها و زخم های روح باید قرص های شادی آور باشن!!
نقطه ی انفصال جسم و روح کجاست؟
نقطه ی انفصال فین فین و انزجار چی؟

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار

هر نفسی که فرو می رود ممد حیات است و چون بر می آید مفرح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب…
…
مامانم اعتقاد داشت سعدی علیه الرحمه عجب فرهنگ بیخودی رو با این متن اش رواج می ده. این که واسه هر یه دونه نفس ات بدهکار و شکر گزار خداوند گار موهوم باشی!

بنده فرمایش جناب سعدی علیه الرحمه رو اینطوری به فرمت کتبالویی در میارم:
هر نفسی که فرو می رود ممد حیات است و چون بر می آید مفرح ذات. پس در هر نفسی دو لذت موجود است و بر هر لذتی شادی واجب…

اینجوری هم مامانم خوشحاله..هم من..هم -به نظرم- مرحوم سعدی و هم خداوندگار موهوم عالم.

به نظرم گذشته از وجود و عدم مفهومی به نام خداوند بنده و مامانم و سعدی و ایضا اون مفهوم -خداوند یا طبیعت یا عدم یا هر چی!- سر جمله ی ویرایش کتبالویی با هم توافق نظر داریم.
…
امشب بعد از یه هفته خارشم بهتره. کل مطلب بالا به خاطر آرامشی هست که بعد از بهتر شدن خارش بدنم دارم.

راستی راستی هر نفسی که فرو می رود…
و بر هر لذتی شادی واجب…
—

هانگ مهربان دانا برگشته. از همیشه مهربان تره و…کل احساس من مبنی بر خستگی بیش از حد هانگ کاملا درست بوده. از تعطیلات یک ماهه برگشته و….به تمام معنی کلمه می درخشه.
خدا خودش و ویوین کوچولو رو حفظ کنه.
امیدوارم تا تعطیلات بعدی اش همینطور بمونه. حوصله ی هانگ بی حوصله رو اصلا ندارم.
—

به کجا برم شکایت به که گویم این حکایت
که لبت حیات ما بود و نداشتی دوامی
…
بگشای تیر مژگان و بریز خون حافظ
که چنین کشنده ای را نکند کس انتقامی

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار

سر کلاس یادمون می دن چطور در مورد عقیده امون بحث کنیم و بنویسیم.
تمرین جلسه ی پیش این بود که باید دو گروه سه نفره می شدیم. یه گروه له و یه گروه علیه جمله ی روی تخته با هم دیگه بحث می کردیم.
جمله ی روی تخته لزوم وجود مجازات اعدام در کشور بود. من و یه خانوم ایرانی و یه پسر عرب باید به نفع مجازات اعدام با گروه مقابل که قرار بود مخالف مجازات اعدام باشه بحث می کردیم.
پسر عرب توی بحث توضیح داد که به نظرش مجازات ها باید سفت و سخت تر باشه. از جمله این که در کشورش مجازات دزدی قطع ید هست که باغث برقراری امنیت و جلوگیری قاطعانه از دزدی در عربستان شده.
همین شد که آخر سر استادمون توضیح داد این که کسی موافق یا مخالف مجازات اعدام باشه تا حدی هم به کشوری که درش بزرگ شده بر می گرده.
ولله همه اش پشیمونم که چرا همون موقع بهش نگفتم با این که در ایران بزرگ شدم و مجازات اعدام در قانون ایران وجود داره ولی به شدت با این مجازات مخالفم. اتفاقا دلایلم هم برای مخالفت از دلایل آبکی گروه مقابل محکم تر بود.
اظهار نظر پسر عرب ولی شوکه ام کرد. نژاد پرستیه؟ من می گم نه. نژاد شناسیه! نژاد عرب به نظر خشن تر از نژاد آریایی میاد. به دلیل شرایط جغرافیایی ای هست که به دنبال خودش شرایط فرهنگی و رشد تاریخی و اجتماعی رو میاره. دفاع از قطع ید به عنوان مجازات سرقت! عجب….

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار

بزرگترین اشتباه شغلی زندگی ام رو کردم. چاره ای نبود. با اطلاعاتی که تا جمعه داشتم تصمیم درست همونی بود که جمعه گرفتم.
درست امروز ساعت ده و نیم صبح یه تکه ی دیگه از اطلاعات رو دیدم و…! عجب فرصتی از دست رفت.
دویدم که پس اش بگیرم. فکر کنم…دیر شده!
به شدت افسوس می خورم.
اگه شد چه بهتر. اگه نشد…فرصت های بعدی. شاید خیری بوده.
—

چهار نعل…عین الاغ. هر جا افسارت رو کج کنن. واسه این که کاه و جو روزانه ات کم نیاد و از نوع مرغوب باشه.
اگه زندگی این باشه پوچ ترین مفهوم دنیاست.
خلاصه مدتیه که بیشتر از قبل به نیهیلیسم رسیده ام.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار

زندگی چقدر عزیزه…حالا که دوستت ندارم!
نه واست یه بیقرارم…نه دیگه چشم انتظارم…

یاد دبیرستان به خیر. 🙂
نوستالژی گرفتم عین خر!!!!
—

اغلب آدم ها سر راه رویاهات قرار می گیرن. راه رویاها رو سد می کنن یا کاری می کنن که کل رویاهات از یادت بره.
بعضی آدم ها سر راه زندگیت پیدا می شن که به رویاهات گوش میکنن. بعد اونقدر غرق زندگیت می شن یا اونقدر دوستت دارن که جلو جلو راه می افتن و اینقدر زود که باورت نمی شه تمام رویاهات رو برات تبدیل به واقعیت می کنن.
اگه همچین آدمی بودی یا اگه همچین آدمی رو پیدا کردی زندگیت شیرین ترین زندگی دنیاست.
من…فکر می کنم زندگیم خیلی شیرینه.
—

تو رو به مقدساتتون قسم یکی جلوی این رو بگیره!!!!
خیلی خوش تن و بدنه سر خزینه هم می شینه!
—

بله…به خدمتتون عرض شود که هنر بحث کردن یعنی متقاعد کردن طرف مقابل که کاری که شما می خواین رو انجام بده و مجاب بشه.
اینجور که بنده ملتفت شده ام هنر بحث کردن اصلا برای رسیدن به نتیجه ی موضوع مورد بحث نیست. شما از اول به نتیجه رسیدین و صرفنظر از این که طرف مقابل چی فکر می کنه می خواین اون رو متقاعد کنین که حرفتون رو قبول کنه.
و این…یعنی این که احتمالا در مبحث بحث مبحثی به نام اخلاق گم و گور می شه.
گرچه خود مبحث اخلاق هم چیز مزخرفی بود. اصلش اخلاق نبود. اصلش این بود که چطور کارهای غیر اخلاقی رو انجام بدی که خلاف اخلاق نباشه!یا نشه اثبات کرد خلاف اخلاق بوده.
و…
در بحث اگه دلیل و مدرک و مثال متقن ارایه ندین فقط نظر شخصی تون رو گفتین و لاغیر.
باحال است خلاصه…
—

خیلی خوشحالم در قرن بیست و یکم زندگی می کنم و نه قرن یازدهم.
نکنه خوشحالتر می شدم اگه در قرن سی و یکم و صدو یکم و هزار و یکم زندگی می کردم!!!! 🙁
ببینم کسی می دونه چطوری می شه تا قرن هزار و یکم زندگی کرد؟!

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار

یه روزایی از زندگی, آدم بیشتر از مجموع یه سال چیز می فهمه.
بعد تاسف می خوره که چرا همه ی روزهاش اینطوری نیست, یا این که فکر می کنه کاش همه ی اینها رو از سال ها سال پیش می دونست.
—-

بی تربیت….
سید می گه چرا اینقدر خسته ای؟
می گم دیشب خیلی کم خوابیدم.
می گه چیزی شده بود؟
می گم نه چندان. تمام پوست بدنم می خارید.
می گه به نظرم هورمونی باشه!!!!!
دیدم یه ذره کوتاه بیام و می گه درمانش رو خودم دارم.
گفتم نه قربون. تشخیصتون اشتباهه. مشکل حساسیته. خصوصا در هوای سرد زمستونی. قرص ضد حساسیت خوردم خوب شد.
آقای سید چای سبز و داروی گیاهی تجویز کرد برام. از تجویز اولیه اش بهتر بود گرچه.
—

می ترسم.
—

می شه آدم عاشق حرکت باشه و تکاپو. می شه زندگی آدم در تکاپو تعریف بشه.
یه تفاوتی هست ولی. وقتی هدف رو تعیین کنی, تکاپوت سریع تر و با شتاب تر می شه. با هدف.

گاهی فکر می کنم کاش زندگی ساکن تر دوست داشتم. یا…چه می دونم…کاش بیشتر از اینها حالیم میشد.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار

وقتی واسه ی گرفتن یه تصمیمی اطلاعات لازم رو نداری, و بعد هم یه جورایی یهو می بینی وسط یه کار انجام شده هستی و حسابی هم فورس ماژور, حالا هر چند که بتونی پس بکشی, و اگه خیلی راحت هم نباشی که به کسی جواب “نه” بدی, اون هم وقتی تلویحا -و حالا نه رسما- آره گفتی, می شی مثل من!

هر چند تصمیمه مهمه, ولی خودت مهم تری, و این که فکر کنی تصمیم رو واسه چی گرفتی.

فردا…اسکارلت خانوم همیشه می گفت: فردا در موردش فکر می کنم.

سخته تصمیمی رو بگیری که مطمئن نیستی هشتاد سالگی از گرفتنش خوشحالی یا ناراحت یا این که اساسا فراموش اش کردی!!
—

تحت فشار که هستم خارش می گیرم! یا…شاید خارش که می گیرم فشار رو بیشتر حس می کنم, یا…هیچ کدوم.
قرص ضد حساسیت خوردم.
به تجربه بهم ثابت شده, توی خونه می تونم بدون نون شب زندگی کنم, بدون قرص حساسیت خیر.
نمی فهمم این خارش پوستی -خدا رو شکر کهیر ها بعد از همون دو ماه دیگه تکرار نشدن- چیه که یهو به جونم می افته.
گرچه سالی سه چهار باره, اما “اما” سالی سه چهار باره.
—

هر کسی می خواد بیاد کانادا, از من بهش نصیحت, زبان انگلیسی, زبان انگلیسی و هزار بار دیگه, زبان انگلیسی.
بد مصب همچین کار آدم رو راه می اندازه که باور کردنی نیست.
پر رویی, اعتماد به نفس, لبخند ملایم به همراه صدای ملایم, که با استفاده ازش خودت رو نخود هر آشی بکنی بی این که کسی یه لحظه به ناز بودن و ایضا به لزوم حضور انکار ناپذیر تو در اون کار شک بکنه, و یه کمی هم ولد الزنا گری توش قاطی داشته باشه و منابع پایان ناپذیر دستمال یزدی, به میزان کافی برای همه!
بعدش سواد و معلومات و صد البته چسی اومدن با یه چس سواد!

ببخشید بی ادبی شد. منتها…حاصل پنج سال زندگی در این کشوره.
عاشقشم در بست.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار

نمی فهمم, چطوری با دار زدن کله ی یارو کنده می شه!
کله ی بادمجون هم اینقدر راحت ور نمیاد!
—

نقل صحنه های جذاب بمونه واسه ی بعد.
امشب رفتم کلاس انگلیسی واسه جلسه ی اول. احتمال زیاد کلی مشق شب خواهیم داشت که از هفته ی دیگه شروع می شه.
احتمال ابتلا به مازوخیسم در من خیلی زیاده. از مشق و درس و کلاس عین شکلات و کیک لذت می برم. ایضا از کار زیاد.
انرژی؟ احتیاج است به میزان فراوان.
چطوری تامین می شه؟ منابعش محرمانه است.
—

موضوع انشایی که امروز انتخاب کردم دقیقا الهام گرفته از رییس جمهور نازنین کشورمون بود.
راه حل جهت معضل ترافیک در تورنتو.
راه حل بنده: از روی دست رییس جمهور رج زدم. ساعت کار ادارات مختلف با هم فرق کنن. جهت مثال ساعت کار بانک ها رو عوض کنین!
—
و…بزرگترین مشکلم؟
همممم…وقت کم میارم. به شدت.
وحشتم از اینه که زودتر از این که فهرست کارهای مورد علاقه ام تموم بشه, عمرم به آخر برسه.
—

عاشق پول هستم و مقام. سلامتی و خوشحالی خودم هم به شدت برام مهمه. بیشتر از سلامتی و خوشحالی هر کس دیگه.
از هیچ کار و عمل زشتی, تا جایی که در جهت موارد بالا باشه ابایی ندارم. روز به روز هم دارم بیشتر در این جهت قدم بر می دارم.
اهل مدیریت ذره بینی هستم. در کار کشیدن از ملت بیرحم هستم. و اگه کسی چیزی داشته باشه که خوشم بیاد, بلافاصله سعی و تلاش در جهت به دست آوردنش رو شروع می کنم.
با این تفاصیل به نظرم عجیبه که جانشین خلف ایدی امین و پینوشه و خود ابلیس مجسم نشده ام!
تصویر دوریان گری…هان؟ به نظرم بدکی نیست رمانش رو دست بگیرم و یه نگاه بندازم.
ممکنه در اعتلای روحم مفید باشه.
اگه…تا اون زمان روحی برام باقی مونده باشه. روحم داره به سرعت به تسخیر شیطان رجیم در میاد!

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار